Dit is een film die de prijs voor “Vaagste Film Van Het Jaar Die Je Echt Aan Het Denken Zet” verdient. En dat is positief bedoelt. In Personal Shopper van Olivier Assayas wordt de hoofdrol gespeeld door Kristen Stewart, die het personage Maureen vertolkt. Jaren geleden maakte ze met haar broer de afspraak dat als één van hen kwam te overlijden, die dan van gene zijde een teken van leven zou geven. En omdat haar broer is overleden door een hartkwaal in Parijs, is ze vastbesloten hier contact met hem te zoeken. Om een inkomen te krijgen, heeft ze een baantje als personal shopper van een supermodel.

Personal Shopper hinkt tussen twee verschillende werelden: enerzijds die van het supermodel, van wie Maureen steevast boodschappen krijgt verzonden op haar telefoon, enerzijds van het occulte, als ze contact met haar broer probeert te maken. In het begin schuren die twee werelden en voelt het spookverhaal een beetje geforceerd. Als Maureen berichten krijgt van een onbekend persoon, lopen de werelden langzaam in elkaar over.

Het maakt van Personal Shopper een bijzondere film. Assayas mengt verschillende genres waardoor de film nogal ongrijpbaar wordt. Ook worden er vragen gesteld die niet allemaal beantwoord worden. Is er nou echt een spook die rondwaart? Van wie krijgt ze die vreemde berichten op haar telefoon? Met oh zo subtiele scènes houdt Assayas die vraag in het midden.

Het enige nadeel is wel dat Assayas zich zo tegen het eind bedient van een plotwending die uit de lucht valt. Het is bedoeld om het verhaal in een ander perspectief te zetten, maar neigt eerder naar een geforceerde scherpe bocht. Een groot pluspunt is weer dat Stewart bewijst meer te kunnen dan alleen “zwijmelen” met een vampier of een weerwolf.