In de openingscredits komt het logo van XLrator Media voorbij. Grappig. Ik heb dit logo eerder gezien, maar waar ook alweer? Oh ja. Paradox. Een film waar ik niet laaiend enthousiast over was. Dat belooft niet veel goeds voor het Mexicaanse The Similars, geregisseerd door Isaac Ezban. Ik heb de titel uitgekozen omdat Netflix hem aanraadde. Het ziet er in ieder geval een stuk beter uit. De eerste shots doen denken aan een ouderwetse spookhuisfilm. Het is overwegend donker en het regent hard. De druppels steken scherp af tegen de duisternis en creëren de illusie van een buitenaardse douche. De soundtrack is een lieflijk deuntje, het decor is een station waar een handvol vreemdelingen stranden. Alsof we worden klaargemaakt voor een duistere kindervertelling.
Iedereen heeft zijn of haar redenen om zo snel mogelijk naar de stad te vertrekken. Helaas zijn de reisplannen door het slechte weer onderbroken. Er rijden geen bussen, de telefoons doen het niet. Alsof dat nog niet erg genoeg is, worden de personages overvallen door een bizar fenomeen: ieders gezicht transformeert naar hetzelfde uiterlijk. Precies dat van de onschuldige Ulises, een van de personages. Wat is hier aan de hand? De paranoïde student Álvaro denkt dat Ulises betrokken is bij een experiment van de overheid en grijpt naar het eerste de beste vuurwapen. De waarheid blijkt nog veel vreemder.
Ezban lijkt met The Similars eerst een absurde, donkere komedie neer te zetten, waarin hij nogal wat engagement forceert. Op de radio is te horen hoe er sociale onrust heerst, Álvaro is een irritante moraalridder die alles beter weet. Het voelt eerder als een politiek pamflet dan als een opmerkelijke horrorfilm. Halverwege de film neemt Ezban een onverwachte bocht en komt de focus op een ander personage te liggen. Ignacio, een jonge knul met een merkwaardige band om zijn nek die constant medische zorg nodig heeft. Zijn moeder, Irene, houdt hem angstvallig bij haar. Ze kan alleen niet voorkomen dat haar zoon in een hoekje wordt gedreven. En dan barst de hel los.
De twist van Ezban zorgt dat The Similars verandert naar een heerlijke B-horrorfilm die je laat lachen en huiveren. Tegelijk laat hij het engagement niet los. Hij gooit er zelfs nog een flinke schep bovenop. Het gaat over identiteit, hoe wij allemaal hetzelfde zijn, maar dit niet zien. Het dreigt een tikje pretentieus te worden, maar dankzij de bizarre, gitzwarte humor herinnert Ezban ons eraan dat we het niet te serieus moeten nemen.
XLrator Media heeft met deze film bewezen ook goede titels in de stal te hebben. Een logo om toch wat beter in de gaten te houden.
Isaac Ezban/Santiago Torres en Cassandra Ciangherotti